Αφού λοιπόν τα πάντα είναι γραμμένα
από της μοίρας το στυλό και το μελάνι
ότι απ μένα είναι και θα είναι διαλεγμένα
είναι αυταπάτη μες της πλάσης την πλεκτάνη
Άρα δε φταίω που σε χώρισα μωρό μου
κι άσε με μόνη μέσα στο διπλό καημό μου
να ψάχνω λυσσασμένα για να βρω μια λύση
που θα ‘ναι πάλι ό,τι η μοίρα αποφασίσει
Άρα είμαι εγώ η γυναίκα η μοιραία
η πρώτη, η μετέπειτα κι όμως η τελευταία
που τη ζωή σου πως και πάντα κανονίζω
κι έτσι ανάμοιρα και τη δική μου την ορίζω.
Αφού λοιπόν τα πάντα είναι γραμμένα
θα κάνω ότι μου `ρθει μέσα στο κεφάλι
θα κάνω πράγματα τρελά να ξαναβρώ εσένα
ακόμα και να μπούμε οι δυο σ’ ένα μπουκάλι.
|
Afu lipón ta pánta ine gramména
apó tis miras to stiló ke to meláni
óti ap ména ine ke tha ine dialegména
ine aftapáti mes tis plásis tin plektáni
Άra de fteo pu se chórisa moró mu
ki áse me móni mésa sto dipló kaimó mu
na psáchno lissasména gia na vro mia lísi
pu tha ‘ne páli ó,ti i mira apofasísi
Άra ime egó i gineka i mirea
i próti, i metépita ki ómos i teleftea
pu ti zoí su pos ke pánta kanonízo
ki étsi anámira ke ti dikí mu tin orízo.
Afu lipón ta pánta ine gramména
tha káno óti mu `rthi mésa sto kefáli
tha káno prágmata trelá na ksanavró eséna
akóma ke na bume i dio s’ éna bukáli.
|