|
Τώρα που φεύγεις σαν βοριάς
Πριν απ’ τα πρωτοβρόχια
Κοίτα μη μοιάσεις του λαγού
Όπου γεννά κι αρνιέται
Και πιεις νερό της λησμονιάς
Στις αρνησιάς τη βρύση
Σταυραετός στα τάρταρα
να πλέεις στις μαύρες λίμνες
όπου συδυο δε κάθονται
συτρεις δεν κουβεντιάζουν
Κάνε καιρούς να πιεις νερό
χρόνους να πας στη βρύση
μην πεις πως έρχεται Λαμπρή
γιατί Λαμπρή δεν έχεις
πες του Χριστού πως χιόνιζε
της Παναγιάς πως βρέχει
μην πεις πως έρχεται Λαμπρή
γιατί Λαμπρή δεν έχεις
|
Tóra pu fevgis san voriás
Prin ap’ ta protovróchia
Kita mi miásis tu lagu
Όpu genná ki arniéte
Ke piis neró tis lismoniás
Stis arnisiás ti vrísi
Stavraetós sta tártara
na pléis stis mavres límnes
ópu sidio de káthonte
sitris den kuventiázun
Káne kerus na piis neró
chrónus na pas sti vrísi
min pis pos érchete Labrí
giatí Labrí den échis
pes tu Christu pos chiónize
tis Panagiás pos vréchi
min pis pos érchete Labrí
giatí Labrí den échis
|
