Οι αντοχές μου έχουν τελειώσει
φτάνει, μου έκανες πολλά
φεύγω μακριά σου, δεν αντέχω
να με περνάς απ’ τη φωτιά
Να προσποιείσαι μόνο ξέρεις
και να μιλάς μ’ εγωισμό
φεύγω μακριά σου κι ας υποφέρω
και ήρθε η ώρα να στο πω
Ν’ αποφεύγεις να περνάς από μπροστά μου
ν’ αποφεύγεις γιατί μου ‘κανες κακό
ν’ αποφεύγεις να ‘ρχεσαι στα όνειρα μου
άσε με μόνη μου στο πόνο μου να ζω
ν’ αποφεύγεις να περνάς από μπροστά μου
ν’ αποφεύγεις γιατί μου ‘κανες κακό
ν’ αποφεύγεις να ‘ρχεσαι στα όνειρα μου
άσε με μόνη μου στο πόνο μου να ζω
Σε ποιον να πάω, που να μιλήσω
που τα παράπονα να πω
από τη σκέψη θα σε σβήσω
για το δικό μου το καλό
η μοναξιά Θεέ μου με τρομάζει
γιατί τη γνώρισα καλά
λάθος ανθρώπους αγαπάω
και το πληρώνω ακριβά
Ν’ αποφεύγεις να περνάς από μπροστά μου
ν’ αποφεύγεις γιατί μου ‘κανες κακό
ν’ αποφεύγεις να ‘ρχεσαι στα όνειρα μου
άσε με μόνη μου στο πόνο μου να ζω
ν’ αποφεύγεις να περνάς από μπροστά μου
ν’ αποφεύγεις γιατί μου ‘κανες κακό
ν’ αποφεύγεις να ‘ρχεσαι στα όνειρα μου
άσε με μόνη μου στο πόνο μου να ζω
|
I antochés mu échun teliósi
ftáni, mu ékanes pollá
fevgo makriá su, den antécho
na me pernás ap’ ti fotiá
Na prospiise móno kséris
ke na milás m’ egismó
fevgo makriá su ki as ipoféro
ke írthe i óra na sto po
N’ apofevgis na pernás apó brostá mu
n’ apofevgis giatí mu ‘kanes kakó
n’ apofevgis na ‘rchese sta ónira mu
áse me móni mu sto póno mu na zo
n’ apofevgis na pernás apó brostá mu
n’ apofevgis giatí mu ‘kanes kakó
n’ apofevgis na ‘rchese sta ónira mu
áse me móni mu sto póno mu na zo
Se pion na páo, pu na milíso
pu ta parápona na po
apó ti sképsi tha se svíso
gia to dikó mu to kaló
i monaksiá Theé mu me tromázi
giatí ti gnórisa kalá
láthos anthrópus agapáo
ke to pliróno akrivá
N’ apofevgis na pernás apó brostá mu
n’ apofevgis giatí mu ‘kanes kakó
n’ apofevgis na ‘rchese sta ónira mu
áse me móni mu sto póno mu na zo
n’ apofevgis na pernás apó brostá mu
n’ apofevgis giatí mu ‘kanes kakó
n’ apofevgis na ‘rchese sta ónira mu
áse me móni mu sto póno mu na zo
|