Νάνι το παιδί μου νάνι που δεν ήθελε νερό,
τ’ άλογό μας το μεγάλο. Αχ καρδούλα μου ποιος ξέρει
τι να λέει το ποταμάκι στο λιβάδι το χλωρό.
Νάνι, το νερό το μαύρο μες στα πράσινα χορτάρια
που ψιλό τραγούδι πιάνει. Νάνι την τριανταφυλλιά μου
που τη γης δάκρυο ποτίζει, τ’ άλογό μας το καλό.
Έχει πόδια λαβωμένα, τραχηλιά κρουσταλλιασμένη,
έχει ένα ασημένιο λάζο καρφωμένο μες στα μάτια.
Μόνο μια φορά σαν είδε τ’ αντρειωμένα τα βουνά
εχλιμίντρισε κι εχάθη στα νερά τα σκοτεινά.
Αχ πού πήγες άλογό μου που δεν ήθελες να πιεις,
αχ μαράζι μες στο χιόνι. Νάνι το γαρούφαλό μου
που τη γης δάκρυο ποτίζει, τ’ άλογό μας το καλό.
Μην έρχεσαι μη μπαίνεις, το παρεθύρι κλείστο
με φυλλωσιές ονείρου, μ’ όνειρα φυλλωσιάς.
Κοιμάται το παιδάκι μου, σωπαίνει το μωρό μου.
Αχ πού πήγες άλογό μου που δεν ήθελες να πιεις,
άλογο της χαραυγής.
|
Náni to pedí mu náni pu den íthele neró,
t’ álogó mas to megálo. Ach kardula mu pios kséri
ti na léi to potamáki sto livádi to chloró.
Náni, to neró to mavro mes sta prásina chortária
pu psiló tragudi piáni. Náni tin triantafilliá mu
pu ti gis dákrio potízi, t’ álogó mas to kaló.
Έchi pódia lavoména, trachiliá krustalliasméni,
échi éna asiménio lázo karfoméno mes sta mátia.
Móno mia forá san ide t’ antrioména ta vuná
echlimíntrise ki echáthi sta nerá ta skotiná.
Ach pu píges álogó mu pu den ítheles na piis,
ach marázi mes sto chióni. Náni to garufaló mu
pu ti gis dákrio potízi, t’ álogó mas to kaló.
Min érchese mi benis, to parethíri klisto
me fillosiés oniru, m’ ónira fillosiás.
Kimáte to pedáki mu, sopeni to moró mu.
Ach pu píges álogó mu pu den ítheles na piis,
álogo tis charavgís.
|