|
Γιατρέ δεν είμαι καλά,
νιώθω, νιώθω,
νιώθω ένα μπάτσο στην πλάτη μου,
στο κεφάλι μια αστυνομία,
έναν υπουργό στο στομάχι μου,
και στο λαιμό μου μια βλαμμένη κοινωνία.
Νιώθω, νιώθω,
έναν εργοδότη στα νεύρα μου,
μια κατασκοπία στην κοιλιά μου,
έβγαλα στη γλώσσα μου ψέματα
κι έπαθε δακτύλιο η ματιά μου.
Γιατρέ δεν είμαι καλά,
νιώθω, νιώθω,
νιώθω στ’ αυτιά μου έναν έμπορο,
έναν μετρητή στα όνειρά μου,
έγιναν πετάλια τα πόδια μου
και πάθανε κολούμπρα τα λεφτά μου.
Νιώθω, νιώθω,
νιώθω να πηγαίνω στο διάολο,
νιώθω να μου βγαίνει η Παναγία,
με κόλλησε η γκόμενα κέρατα
την κόλλησα κι εγώ φιλοσοφία.
Τι οφείλω γιατρέ για την επίσκεψη;
Πόσο;
Αχ, αχ, αχ αχ
|
Giatré den ime kalá,
niótho, niótho,
niótho éna bátso stin pláti mu,
sto kefáli mia astinomía,
énan ipurgó sto stomáchi mu,
ke sto lemó mu mia vlamméni kinonía.
Niótho, niótho,
énan ergodóti sta nevra mu,
mia kataskopía stin kiliá mu,
évgala sti glóssa mu psémata
ki épathe daktílio i matiá mu.
Giatré den ime kalá,
niótho, niótho,
niótho st’ aftiá mu énan éboro,
énan metrití sta ónirá mu,
éginan petália ta pódia mu
ke páthane kolubra ta leftá mu.
Niótho, niótho,
niótho na pigeno sto diáolo,
niótho na mu vgeni i Panagia,
me kóllise i gkómena kérata
tin kóllisa ki egó filosofía.
Ti ofilo giatré gia tin epískepsi;
Póso;
Ach, ach, ach ach
|
