|
Πίσω απ’ τα κάγκελα κοιτάζει και γελάει
σε ένα δικό του κόσμο ζει, παραμιλάει.
Θεέ μου τι τρέλα αυτός ο κόσμος κουβαλάει
που είναι απ’ έξω και εδώ μέσα με κρατάει.
Κανείς δεν ρώτησε να μάθει το, γιατί,
έχει ταυτότητα της τρέλας το χαρτί.
Ένα μυαλό είχε χειμώνα καλοκαίρι
γιατί τρελάθηκε ούτε κι αυτός το ξέρει.
Αυτοί που φταίνε είναι απ’ έξω,
άδικε κόσμε πως να σ’ αντέξω;
Υποκρισία και αχαριστία
που εγώ τρελάθηκα είναι αιτία.
Σ’ ένα δωμάτιο ερμητικά κλεισμένο
δεν έχει μείνει τώρα τι να περιμένω.
Μου φταίει το σύστημα που με έχει κλειδωμένο,
οδός της Τρέλας η διεύθυνση που μένω.
|
Píso ap’ ta kágkela kitázi ke gelái
se éna dikó tu kósmo zi, paramilái.
Theé mu ti tréla aftós o kósmos kuvalái
pu ine ap’ ékso ke edó mésa me kratái.
Kanis den rótise na máthi to, giatí,
échi taftótita tis trélas to chartí.
Έna mialó iche chimóna kalokeri
giatí treláthike ute ki aftós to kséri.
Afti pu ftene ine ap’ ékso,
ádike kósme pos na s’ antékso;
Ipokrisía ke acharistía
pu egó treláthika ine etía.
S’ éna domátio ermitiká klisméno
den échi mini tóra ti na periméno.
Mu ftei to sístima pu me échi klidoméno,
odós tis Trélas i diefthinsi pu méno.
|
