Με φύλα κίτρινα συχνά με ντύνεις
και με χαμόγελα πικρά
χωρίς παρέα κι αγκαλιά μ’ αφήνεις
στη βαρυχειμωνιά.
Με μια ομπρέλα περπατώ στους δρόμους
να μη με βρέχουν οι καημοί
κι είναι βαρύ παλτό ριχτό στους ώμους
οι αναστεναγμοί.
Φεύγεις και φεύγω κι όσο σ’ αποφεύγω
τόσο κινδυνεύω να με κυνηγάς.
Φεύγεις και φεύγω μόνη μου χορεύω
του θεούς μαγεύω κι εσύ με προσπερνάς.
Στα πρωτοβρόχια λιώνουν οι αυταπάτες
κι οι στάλες σβήνουν τη φωτιά
κι έτσι ό άνεμος σκορπά τις στάχτες
μακριά στο πουθενά.
Φεύγεις και φεύγω κι όσο σ’ αποφεύγω
τόσο κινδυνεύω να με κυνηγάς.
Φεύγεις και φεύγω μόνη μου χορεύω
του θεούς μαγεύω κι εσύ με προσπερνάς.
|
Me fíla kítrina sichná me ntínis
ke me chamógela pikrá
chorís paréa ki agkaliá m’ afínis
sti varichimoniá.
Me mia obréla perpató stus drómus
na mi me vréchun i kaimi
ki ine varí paltó richtó stus ómus
i anastenagmi.
Fevgis ke fevgo ki óso s’ apofevgo
tóso kindinevo na me kinigás.
Fevgis ke fevgo móni mu chorevo
tu theus magevo ki esí me prospernás.
Sta protovróchia liónun i aftapátes
ki i stáles svínun ti fotiá
ki étsi ó ánemos skorpá tis stáchtes
makriá sto puthená.
Fevgis ke fevgo ki óso s’ apofevgo
tóso kindinevo na me kinigás.
Fevgis ke fevgo móni mu chorevo
tu theus magevo ki esí me prospernás.
|