|
Όλα είν’ εδώ κι όλα περνάνε
σαν το νερό στα χέρια ενός παιδιού.
Μέσα βαθιά στα δάχτυλα γερνάνε μικρές
σταγόνες φως του πρώτου ουρανού.
Κάπου εδώ θα συνηθίσω
να `χω το χρόνο κλειδωμένο στο κορμί.
Σαν πυρετό θα τον κρατήσω σφιχτά
στο μέτωπο, στα μάτια, στη φωνή.
Και κάθε βράδυ θα κοιτώ ξανά
πίσω απ’ τις γρίλιες των ματιών σου τη φωτιά.
Θα περιμένω λίγο φως ξανά,
ξανά να ζήσει πάλι ό,τι δεν είναι πια εδώ…
Κάπου αλλού, κάπου εδώ γύρω
όλα συμβαίνουν κι όλα γίνονται ζωή.
Στου ποταμού το γύρισμα θα γείρω αργά
σαν άνοιξη που άργησε να `ρθει.
Και κάθε βράδυ θα κοιτώ ξανά
πίσω απ’ τις γρίλιες των ματιών σου τη φωτιά.
Θα περιμένω λίγο φως ξανά,
ξανά να ζήσει πάλι ό,τι δεν είναι πια εδώ…
|
Όla in’ edó ki óla pernáne
san to neró sta chéria enós pediu.
Mésa vathiá sta dáchtila gernáne mikrés
stagónes fos tu prótu uranu.
Kápu edó tha sinithíso
na `cho to chróno klidoméno sto kormí.
San piretó tha ton kratíso sfichtá
sto métopo, sta mátia, sti foní.
Ke káthe vrádi tha kitó ksaná
píso ap’ tis grílies ton matión su ti fotiá.
Tha periméno lígo fos ksaná,
ksaná na zísi páli ó,ti den ine pia edó…
Kápu allu, kápu edó giro
óla simvenun ki óla ginonte zoí.
Stu potamu to girisma tha giro argá
san ániksi pu árgise na `rthi.
Ke káthe vrádi tha kitó ksaná
píso ap’ tis grílies ton matión su ti fotiá.
Tha periméno lígo fos ksaná,
ksaná na zísi páli ó,ti den ine pia edó…
|
