Περνάγαμε ωραία
μ’ εκείνη την παρέα
τα γέλια μας χαλούσαν τις βραδιές
και στρίβαμε τσιγάρα
σαν καραβιού φουγάρα
και μοιάζαν οι καπνοί μας προσευχές
Ουσίες, ουσίες κι οινοπνεύματα
κι άρχισαν να ξεντύνονται
μες στο μυαλό τα πνεύματα
Τα χρόνια τα μοιραία
τα φάγαμε παρέα
απάνω σε κρεβάτια κι αγκαλιές
κι αυτό που τώρα ζούμε
σαν άρωμα να πούμε
που βγάζουν δυο χιλιάδες πασχαλιές
|
Pernágame orea
m’ ekini tin paréa
ta gélia mas chalusan tis vradiés
ke strívame tsigára
san karaviu fugára
ke miázan i kapni mas prosefchés
Oisíes, usíes ki inopnevmata
ki árchisan na ksentínonte
mes sto mialó ta pnevmata
Ta chrónia ta mirea
ta fágame paréa
apáno se krevátia ki agkaliés
ki aftó pu tóra zume
san ároma na pume
pu vgázun dio chiliádes paschaliés
|