|
Τρώγαμε στο δρόμο κάτι πρόχειρο στο χέρι,
και ύστερα πηγαίναμε να δούμε ουρανό
Κλείναμε τη μηχανή να ακούσουμε το αστέρι
την ώρα που θα πέφτει καταπάνω μας γυμνό
Μια ζωή τη βγάζαμε αγάπη μου στο δρόμο,
δεν είχαμε ποτέ εμείς οδό και αριθμό
Είχαμε όμως μέσα μας του έρωτα τον κόσμο,
εδώ που φτάσαμε μαζί δεν έχει γυρισμό
Ό,τι κι αν είναι
δίπλα μου μείνε,
Θα δείξει αν ρίξει τα βέλη του εδώ
Ούτε για αστείο
μην πούμε αντίο,
Δάκρυα στα μάτια δε θέλω πια να δω
Κάνεις άνω κάτω τη ζωή μου, το κορμί μου,
κάτω απ’ το φεγγάρι σου `χω αφήσει τα κλειδιά.
Έφτανε να έχω έναν άνθρωπο μαζί μου,
τώρα ζωγραφίζω με δάκρυα την καρδιά
Πάνε χρόνια τώρα που η τύχη μου αγνοείται,
χάθηκα, ξεχάστηκα στου ονείρου τα βαθιά.
Ο έρωτας μονάχα με το σώμα εξηγείται,
στα άπατα, τα θαύματα θα βρούμε μια βραδιά
Ό,τι κι αν είναι
δίπλα μου μείνε,
Θα δείξει αν ρίξει τα βέλη του εδώ
Ούτε για αστείο
μην πούμε αντίο,
Δάκρυα στα μάτια δε θέλω πια να δω
|
Trógame sto drómo káti próchiro sto chéri,
ke ístera pigename na dume uranó
Kliname ti michaní na akusume to astéri
tin óra pu tha péfti katapáno mas gimnó
Mia zoí ti vgázame agápi mu sto drómo,
den ichame poté emis odó ke arithmó
Ichame ómos mésa mas tu érota ton kósmo,
edó pu ftásame mazí den échi girismó
Ό,ti ki an ine
dípla mu mine,
Tha diksi an ríksi ta véli tu edó
Oíte gia astio
min pume antío,
Dákria sta mátia de thélo pia na do
Kánis áno káto ti zoí mu, to kormí mu,
káto ap’ to fengári su `cho afísi ta klidiá.
Έftane na écho énan ánthropo mazí mu,
tóra zografízo me dákria tin kardiá
Páne chrónia tóra pu i tíchi mu agnoite,
cháthika, ksechástika stu oniru ta vathiá.
O érotas monácha me to sóma eksigite,
sta ápata, ta thafmata tha vrume mia vradiá
Ό,ti ki an ine
dípla mu mine,
Tha diksi an ríksi ta véli tu edó
Oíte gia astio
min pume antío,
Dákria sta mátia de thélo pia na do
|
