|
Τρεις και πέντε το πρωί και ακόμα είσαι εκεί
σ’ ένα σπίτι αδειανό που σε διώχνει.
Μόνος και απελπισμένος
κι απ’ τα πάντα προδομένος
μες στη σκέψη, μες στη ζάλη
να ζητάς εμένα πάλι.
Τρεις και πέντε το πρωί και ακόμα είσαι εκεί……
Πάει αυτή που σ’ αγαπούσε
πάει αυτή που σε πονούσε
πάει αυτή που συχωράει
πάει και δεν ξαναγυρνάει
Τρεις και πέντε το πρωί και ακόμα είσαι εκεί
στο μηδέν στο πουθενά σταματημένος.
Με τα όνειρα σβησμένα
και τα μάτια δακρυσμένα
να σου λείπω, να με ψάχνεις
και τον κόσμο σου να χάνεις.
Τρεις και πέντε το πρωί και ακόμα είσαι εκεί……
Πάει αυτή που σ’ αγαπούσε
πάει αυτή που σε πονούσε
πάει αυτή που συχωράει
πάει και δεν ξαναγυρνάει
|
Tris ke pénte to pri ke akóma ise eki
s’ éna spíti adianó pu se dióchni.
Mónos ke apelpisménos
ki ap’ ta pánta prodoménos
mes sti sképsi, mes sti záli
na zitás eména páli.
Tris ke pénte to pri ke akóma ise eki……
Pái aftí pu s’ agapuse
pái aftí pu se ponuse
pái aftí pu sichorái
pái ke den ksanagirnái
Tris ke pénte to pri ke akóma ise eki
sto midén sto puthená stamatiménos.
Me ta ónira svisména
ke ta mátia dakrisména
na su lipo, na me psáchnis
ke ton kósmo su na chánis.
Tris ke pénte to pri ke akóma ise eki……
Pái aftí pu s’ agapuse
pái aftí pu se ponuse
pái aftí pu sichorái
pái ke den ksanagirnái
|
