Όταν τραβιούνται τα νερά
παλίρροια όταν πιάνει
τότε που αδειάζει η καρδιά
κι ο κόσμος δεν της φτάνει
λάμπουν γυμνά στην αμμουδιά
όσα κρυμμένα στα βαθιά
ο χρόνος δεν τα φτάνει
Όσα στηρίξαν την καρδιά
εικόνες, μνήμες και φιλιά
πρόσωπα κι όνειρα ακριβά
αυτά που αντέξαν στη φθορά
και σώζουν τ’ άδεια χρόνια
Όταν τραβιούνται τα νερά
παλίρροια όταν πιάνει
τότε που αδειάζει η καρδιά
κι ο κόσμος δεν της φτάνει
μένουν στηρίγματα γερά
αυτά που αντέχουν τη φθορά
κι ο χρόνος δεν τα φτάνει
|
Όtan traviunte ta nerá
palírria ótan piáni
tóte pu adiázi i kardiá
ki o kósmos den tis ftáni
lábun gimná stin ammudiá
ósa krimména sta vathiá
o chrónos den ta ftáni
Όsa stiríksan tin kardiá
ikónes, mnímes ke filiá
prósopa ki ónira akrivá
aftá pu antéksan sti fthorá
ke sózun t’ ádia chrónia
Όtan traviunte ta nerá
palírria ótan piáni
tóte pu adiázi i kardiá
ki o kósmos den tis ftáni
ménun stirígmata gerá
aftá pu antéchun ti fthorá
ki o chrónos den ta ftáni
|