Όσα θυμάμαι από σένα
έχουν τα χρώματα της θλίψης.
Δεν είναι τόσο που μου λείπεις
Κι είναι τα μάτια μου κλαμένα.
Μα είναι τα χρόνια μου που πάνε
και πίσω δεν ξαναγυρνάνε.
Παντού τα δικά σου χτυπήματα,
παντού τα δικά σου σημάδια.
Ζωή που δεν πάει δυο βήματα,
ζωή πικραμένη και άδεια.
Ψυχούλα μου που να ‘σαι.
Όσα θυμάμαι από σένα
είναι χειμώνες δίχως ήλιο.
Δεν είναι που έχασα ένα φίλο
και τον ζητώ απελπισμένα.
Μα είναι τα χρόνια μου που πάνε.
Και πίσω δεν ξαναγυρνάνε.
|
Όsa thimáme apó séna
échun ta chrómata tis thlípsis.
Den ine tóso pu mu lipis
Ki ine ta mátia mu klaména.
Ma ine ta chrónia mu pu páne
ke píso den ksanagirnáne.
Pantu ta diká su chtipímata,
pantu ta diká su simádia.
Zoí pu den pái dio vímata,
zoí pikraméni ke ádia.
Psichula mu pu na ‘se.
Όsa thimáme apó séna
ine chimónes díchos ílio.
Den ine pu échasa éna fílo
ke ton zitó apelpisména.
Ma ine ta chrónia mu pu páne.
Ke píso den ksanagirnáne.
|