Παράδεισο δεν είδα
Και τ’ άστρα δεν τα ξέρω
Δεν έχω να σου φέρω
Για αγάπη να υποφέρω.
Θα μείνω εκεί στην άκρη
Με αυτούς που ζουν σκυμμένοι
Και βλέπουν κουρασμένοι
Όλοι μπλοκαρισμένοι.
Να μη με λυπάσαι
Όταν με θυμάσαι
Τι ήμουν και τι θα ‘σαι
Ξέρεις μόνο εσύ.
Γυρεύω το όνομά σου
Μες στ’ άγνωστα τα μάτια
Ξανά έχω πληρώσει
Ποια νύχτα θα με σώσει.
Αυτός είναι ο κόσμος
Ο κόσμος δίχως λόγια
Σαν μέρα που ‘χει λήξει
Πόρτα που δε θ’ ανοίξει.
|
Parádiso den ida
Ke t’ ástra den ta kséro
Den écho na su féro
Gia agápi na ipoféro.
Tha mino eki stin ákri
Me aftus pu zun skimméni
Ke vlépun kurasméni
Όli blokarisméni.
Na mi me lipáse
Όtan me thimáse
Ti ímun ke ti tha ‘se
Kséris móno esí.
Girevo to ónomá su
Mes st’ ágnosta ta mátia
Ksaná écho plirósi
Pia níchta tha me sósi.
Aftós ine o kósmos
O kósmos díchos lógia
San méra pu ‘chi líksi
Pórta pu de th’ aniksi.
|