Έλα, πριν τα χαράματα
στο δρόμο με τα θάματα.
Και κοίτα στα χαλάσματα
του νου σου τα φαντάσματα.
Στην Πειραιώς περπάτησε
και ό,τι ζήσεις, κράτησε.
Στις πεθαμένες φάμπρικες
υπάρχουν πόρτες μυστικές.
Δρόμε, το Χάρο λύγισες.
Πέρ’ απ’ τη γη μ’ οδήγησες.
Από ποια μοίρα ξέπεσες
στα πόδια μου όταν έπεσες;
Στην Πειραιώς περπάτησε
και ό,τι ζήσεις, κράτησε.
Στις πεθαμένες φάμπρικες
υπάρχουν πόρτες μυστικές.
|
Έla, prin ta charámata
sto drómo me ta thámata.
Ke kita sta chalásmata
tu nu su ta fantásmata.
Stin Pireós perpátise
ke ó,ti zísis, krátise.
Stis pethaménes fábrikes
ipárchun pórtes mistikés.
Dróme, to Cháro lígises.
Pér’ ap’ ti gi m’ odígises.
Apó pia mira ksépeses
sta pódia mu ótan épeses;
Stin Pireós perpátise
ke ó,ti zísis, krátise.
Stis pethaménes fábrikes
ipárchun pórtes mistikés.
|