Όπως βγαίνω το πρωί απ’ το σπίτι
βήματα δικά σου ακούω στη σκάλα
γίνομαι τότε όλη μια τρεχάλα
να προλάβω την καρδιά πριν φύγει.
Πέντε βήματα μπροστά από μένα
η αγάπη πάντοτε πηγαίνει
στο περίπτερο τσιγάρα παίρνει
και ανάβει που και που κανένα.
Τον καπνό στην πλάτη της φυσάει
και εγώ βαθιά τον ανασαίνω
χρόνια από πίσω της πηγαίνω
χρόνια μέσα της δε με χωράει.
Όπως βγαίνω το πρωί στο δρόμο
τρέχω να προφτάσω τη μορφή σου
για να με φορέσω στο κορμί σου
μη γυρίζεις μόνος σου στον κόσμο.
Πέντε βήματα μπροστά από μένα
η ζωή μου πάντοτε πηγαίνει
στο περίπτερο τσιγάρα παίρνει
και ανάβει που και που κανένα.
Τον καπνό στην πλάτη της φυσάει
και εγώ βαθιά τον ανασαίνω
χρόνια από πίσω της πηγαίνω
χρόνια μέσα της δε με χωράει.
|
Όpos vgeno to pri ap’ to spíti
vímata diká su akuo sti skála
ginome tóte óli mia trechála
na prolávo tin kardiá prin fígi.
Pénte vímata brostá apó ména
i agápi pántote pigeni
sto períptero tsigára perni
ke anávi pu ke pu kanéna.
Ton kapnó stin pláti tis fisái
ke egó vathiá ton anaseno
chrónia apó píso tis pigeno
chrónia mésa tis de me chorái.
Όpos vgeno to pri sto drómo
trécho na proftáso ti morfí su
gia na me foréso sto kormí su
mi girízis mónos su ston kósmo.
Pénte vímata brostá apó ména
i zoí mu pántote pigeni
sto períptero tsigára perni
ke anávi pu ke pu kanéna.
Ton kapnó stin pláti tis fisái
ke egó vathiá ton anaseno
chrónia apó píso tis pigeno
chrónia mésa tis de me chorái.
|