Ψέματα είπα σ’ αγάπησα,
ψέματα κι έγιναν φλόγες τα βλέμματα,
κάψαν τη σιωπή,
ψεύτικα έκανα πως σ’ ερωτεύτηκα,
μέσα στο ψέμα μου μπλέχτηκα
και την ενοχή.
Τώρα το ψέμα έγιν’ αλήθεια,
ούτε στα όνειρα, στα παραμύθια
δεν είναι τέτοια αγάπη τόσο αληθινή,
τώρα το ψέμα έγιν’ αλήθεια,
ούτε στα όνειρα, στα παραμύθια
δεν έχουν νιώσει μαγεία τόσο δυνατή.
Ψέματα όλα τα λόγια μου,
ψέματα, μα απ’ την αλήθεια σου έμαθα
πόσο ζει η στιγμή,
έπαιξα με την αγάπη σου,
έπαιξα, τώρα το ξέρω πως έφταιξα,
μη μ’ αφήνεις, μη.
Τώρα το ψέμα έγιν’ αλήθεια,
ούτε στα όνειρα, στα παραμύθια
δεν είναι τέτοια αγάπη τόσο αληθινή,
τώρα το ψέμα έγιν’ αλήθεια,
ούτε στα όνειρα, στα παραμύθια
δεν έχουν νιώσει μαγεία τόσο δυνατή.
|
Psémata ipa s’ agápisa,
psémata ki éginan flóges ta vlémmata,
kápsan ti siopí,
pseftika ékana pos s’ eroteftika,
mésa sto pséma mu bléchtika
ke tin enochí.
Tóra to pséma égin’ alíthia,
ute sta ónira, sta paramíthia
den ine tétia agápi tóso alithiní,
tóra to pséma égin’ alíthia,
ute sta ónira, sta paramíthia
den échun niósi magia tóso dinatí.
Psémata óla ta lógia mu,
psémata, ma ap’ tin alíthia su ématha
póso zi i stigmí,
épeksa me tin agápi su,
épeksa, tóra to kséro pos éfteksa,
mi m’ afínis, mi.
Tóra to pséma égin’ alíthia,
ute sta ónira, sta paramíthia
den ine tétia agápi tóso alithiní,
tóra to pséma égin’ alíthia,
ute sta ónira, sta paramíthia
den échun niósi magia tóso dinatí.
|