Ραντεβού | Rantevu

Στροβιλίζει τα λόγια σου, ο αέρας του χρόνου
Όρθιος μένεις στη μέση της σκόνης και με κοιτάς.

Αστραπές δε φοβάσαι, τα δάκρυα λασπώνουν τα πάντα
μα εσύ κανονικά προχωράς.

Στρίβεις το κλειδί, τα φώτα ανάβεις
και με φόρα με προσπερνάς.

Μένω πίσω, με μια σπασμένη καρδιά, το άρωμα σου
κι ότι παίρνει ζωή σαν το ακουμπάς.

Ραντεβού, μια το χρόνο, όποτε θες..
Να μαθαίνω απ’ όσα σε κάνουν μωρό μου τα βράδια και κλαις

Κόμπο στο κόμπο, σχοινί που δεν άντεξε
κι έσπασε και έπεσες και έγειρες σ’ άλλη αγκαλιά.

Κι έμεινε ο κόσμος στυφός και μίζερος κι άδειος
Πιστεύω πια, ζω τη κακή του πλευρά.

Με στόμα κλειστό, συνωστίζομαι εδώ για να πιω
μα η φωνή σου με βρίσκει, μου παίρνει τ’ αυτιά.

Σου ‘χα πει είναι θέμα ευθύνης, ντροπής
μα η ψυχή μου γυμνή στο καθρέφτη, άλλα μετρά

Ραντεβού όπου θες, όποτε θες.
Να μαθαίνω απ’ όσα σε κάνουν μακριά μου τα βράδια και κλαις …

Μακριά σου η ζωή εχθρική. Η μνήμη σου λόγχη,
που σχίζει του νου τις οθόνες στυγνή

Τυπική μες στο πλήθος, με αμήχανο ύφος,
Με ήχο σακάτη, η φωνή μου φευγάτη στεγνή.

Σε ψάχνω παντού με βλέμμα τρελού, που ξανά
πιο κοντά είσαι μακριά του απ’ ότι παλιά …

Στην ομίχλη του κόσμου απλώνεις μετάξινο νήμα,
σημάδια αφήνεις που μένουν νωπά …

Ραντεβού μια το χρόνο, όπως θες.
Να μαθαίνω απ’ όσα σε κάνουν μακριά μου τα βράδια και κλαις
και κλαις

Strovilízi ta lógia su, o aéras tu chrónu
Όrthios ménis sti mési tis skónis ke me kitás.

Astrapés de fováse, ta dákria laspónun ta pánta
ma esí kanoniká prochorás.

Strívis to klidí, ta fóta anávis
ke me fóra me prospernás.

Méno píso, me mia spasméni kardiá, to ároma su
ki óti perni zoí san to akubás.

Rantevu, mia to chróno, ópote thes..
Na matheno ap’ ósa se kánun moró mu ta vrádia ke kles

Kóbo sto kóbo, schiní pu den ántekse
ki éspase ke épeses ke égires s’ álli agkaliá.

Ki émine o kósmos stifós ke mízeros ki ádios
Pistevo pia, zo ti kakí tu plevrá.

Me stóma klistó, sinostízome edó gia na pio
ma i foní su me vríski, mu perni t’ aftiá.

Su ‘cha pi ine théma efthínis, ntropís
ma i psichí mu gimní sto kathréfti, álla metrá

Rantevu ópu thes, ópote thes.
Na matheno ap’ ósa se kánun makriá mu ta vrádia ke kles …

Makriá su i zoí echthrikí. I mními su lógchi,
pu schízi tu nu tis othónes stigní

Tipikí mes sto plíthos, me amíchano ífos,
Me ícho sakáti, i foní mu fevgáti stegní.

Se psáchno pantu me vlémma trelu, pu ksaná
pio kontá ise makriá tu ap’ óti paliá …

Stin omíchli tu kósmu aplónis metáksino níma,
simádia afínis pu ménun nopá …

Rantevu mia to chróno, ópos thes.
Na matheno ap’ ósa se kánun makriá mu ta vrádia ke kles
ke kles