Πως το ‘φεραν ο χρόνος κι ο καιρός
σε τραγουδιάρα χώρα μοναχός
καλογεράκος γκρίζος, σκονισμένος ψαλμός
αποδεκατισμένος, κρυφός, κλεισμένος, σιωπηλός.
Κλείνεις καλά το σπίτι σου
γεμίζεις το ποτήρι σου
βαφτίζεις το κλειδί σου φυλακή
ό, τι σ’ ελευθερώνει, σε κλειδώνει
κι ό,τι σε φανερώνει είναι που δεν το διάλεξες εσύ.
Είσαι άλλος ένας μέσα στους πολλούς
δωμάτιο σ’ ένα σπίτι από καπνούς
κι είσαι μια τυφλωμένη καπνοδόχος
κι ο κουρασμένος ξενοδόχος
του άφραγκού σου εαυτού.
Κλείνεις το παραθύρι σου
και σπάζεις για χατήρι σου
τη λέξη που αγαπούσες πιο πολύ
ό, τι δε σε σκοτώνει σε χρεώνει
κι ό,τι σε ξεπληρώνει είναι η αφεντιά σου η μισή.
Μια μέρα θα βγω από το σπίτι και θα έχουν φύγει όλοι
παντού ερημιά, όλα παρατημένα ανοικτά
ένα ξυπνητήρι θα χτυπά και κανείς δε θα το κλείνει.
Ήρθε το τέλος του κόσμου
Μπήκαν σε κάτι τεράστια ιπτάμενα κλουβιά
και φύγαν να γλιτώσουν
όσους δε χώρεσαν τους σκότωσαν
κι έμεινα μόνος.
Μα πως δεν το έμαθα;
Το είπε το ραδιόφωνο, το είχα κλείσει
Το είπε η τηλεόραση, την είχα σπάσει
Το είπαν οι αρμόδιοι, δεν ψήφισα
Κι έμεινα εδώ.
Θα βάλω τα καλά μου
Θα ανέβω στο λόφο
να δω το τελευταίο ηλιοβασίλεμα
θα θυμηθώ ένα παραμύθι
κάπου μακριά οι άνθρωποι
θα νομίζουν πως είναι ακόμα ζωντανοί;
θα ξημερώσει ο πόνος και θα δεις
το φως της σταυρωμένης Κυριακής
θα ‘ναι το σύννεφο άδειο δίχως λόγια σταματημένα τα ρολόγια
θα ακούν τον χτύπο της βροχής
Κλείνεις καλά τ’ αυτιά σου
και στ’ αγέννητα παιδιά σου λες
τα όνειρα που δεν πρόλαβες να δεις
Ό,τι κι αν σε γλιτώνει, δε σε σώνει
σε γατζώνει στην αγχόνη της κρυμμένης σου ζωής
|
Pos to ‘feran o chrónos ki o kerós
se tragudiára chóra monachós
kalogerákos gkrízos, skonisménos psalmós
apodekatisménos, krifós, klisménos, siopilós.
Klinis kalá to spíti su
gemízis to potíri su
vaftízis to klidí su filakí
ó, ti s’ eleftheróni, se klidóni
ki ó,ti se faneróni ine pu den to diálekses esí.
Ise állos énas mésa stus pollus
domátio s’ éna spíti apó kapnus
ki ise mia tifloméni kapnodóchos
ki o kurasménos ksenodóchos
tu áfragku su eaftu.
Klinis to parathíri su
ke spázis gia chatíri su
ti léksi pu agapuses pio polí
ó, ti de se skotóni se chreóni
ki ó,ti se ksepliróni ine i afentiá su i misí.
Mia méra tha vgo apó to spíti ke tha échun fígi óli
pantu erimiá, óla paratiména aniktá
éna ksipnitíri tha chtipá ke kanis de tha to klini.
Ήrthe to télos tu kósmu
Bíkan se káti terástia iptámena kluviá
ke fígan na glitósun
ósus de chóresan tus skótosan
ki émina mónos.
Ma pos den to ématha;
To ipe to radiófono, to icha klisi
To ipe i tileórasi, tin icha spási
To ipan i armódii, den psífisa
Ki émina edó.
Tha válo ta kalá mu
Tha anévo sto lófo
na do to telefteo iliovasílema
tha thimithó éna paramíthi
kápu makriá i ánthropi
tha nomízun pos ine akóma zontani;
tha ksimerósi o pónos ke tha dis
to fos tis stavroménis Kiriakís
tha ‘ne to sínnefo ádio díchos lógia stamatiména ta rológia
tha akun ton chtípo tis vrochís
Klinis kalá t’ aftiá su
ke st’ agénnita pediá su les
ta ónira pu den prólaves na dis
Ό,ti ki an se glitóni, de se sóni
se gatzóni stin agchóni tis krimménis su zoís
|