|
Είχα δάκρυα για σένα
με μαχαίρι ακονισμένα
και μονάκριβα
έβρεχα μ’ αυτά τους δρόμους
κι όλο σήκωνα τους ώμους
και σου τα ‘κρυβα.
Κι έλεγα πως δε σου πρέπω
κι απορούσες που τα βλέπω
όλα ρόδινα
και κοιμόσουν και ξυπνούσες
κι όλο κάτι καρτερούσες
που δε στο ‘δινα.
Κρύψου τώρα να σε ψάξω
πάνω στη ζωή να κλάψω
που αφήσαμε
κι αν σε βρω και μ’ έχεις άχτι
θα καώ θα γίνω στάχτη
κι έλα φύσα με.
Τα νερά και τα ταξίδια
μακριά σου μοιάζαν ίδια
και μονότονα
κι όμως πάντα μ’ ένα βλέμμα
σου φαρμάκωνα το αίμα
και σε σκότωνα.
Είχες δάκρυα για μένα
και με κάψαν ένα ένα
κι όλα τα ‘νιωσα
να ‘ξερες ωραία που ‘σαι
είμ’ αυτός που σ’ αγαπούσε
και μετάνιωσα.
Κρύψου τώρα να σε ψάξω
πάνω στη ζωή να κλάψω
που αφήσαμε
κι αν σε βρω και μ’ έχεις άχτι
θα καώ θα γίνω στάχτη
κι έλα φύσα με.
|
Icha dákria gia séna
me macheri akonisména
ke monákriva
évrecha m’ aftá tus drómus
ki ólo síkona tus ómus
ke su ta ‘kriva.
Ki élega pos de su prépo
ki aporuses pu ta vlépo
óla ródina
ke kimósun ke ksipnuses
ki ólo káti karteruses
pu de sto ‘dina.
Krípsu tóra na se psákso
páno sti zoí na klápso
pu afísame
ki an se vro ke m’ échis áchti
tha kaó tha gino stáchti
ki éla físa me.
Ta nerá ke ta taksídia
makriá su miázan ídia
ke monótona
ki ómos pánta m’ éna vlémma
su farmákona to ema
ke se skótona.
Iches dákria gia ména
ke me kápsan éna éna
ki óla ta ‘niosa
na ‘kseres orea pu ‘se
im’ aftós pu s’ agapuse
ke metániosa.
Krípsu tóra na se psákso
páno sti zoí na klápso
pu afísame
ki an se vro ke m’ échis áchti
tha kaó tha gino stáchti
ki éla físa me.
|
