Έλα πρωί μου
ξύπνα καλή μου
μέσα στη μέρα που σκάει
Μύρισε ο δυόσμος
άνοιξε ο κόσμος
κι ένα αεράκι φυσάει
Κι όταν μεθύσεις
να μου χαρίσεις
ένα τραγούδι που σπάει τα χείλη σου
και ξεψυχάει
Έλα μαζί μου
όλη η ζωή μου
απ’ όνειρο σ’ όνειρο πάει
Πήρα τη μέρα
στη φόρεσα βέρα
στο δάχτυλο να σε πονάει
Κι αν μ’ αγαπήσεις
μη με κρατήσεις
γιατί στο τέλος του Μάη
θα γίνω πουλί που πετάει
|
Έla pri mu
ksípna kalí mu
mésa sti méra pu skái
Mírise o diósmos
ánikse o kósmos
ki éna aeráki fisái
Ki ótan methísis
na mu charísis
éna tragudi pu spái ta chili su
ke ksepsichái
Έla mazí mu
óli i zoí mu
ap’ óniro s’ óniro pái
Píra ti méra
sti fóresa véra
sto dáchtilo na se ponái
Ki an m’ agapísis
mi me kratísis
giatí sto télos tu Mái
tha gino pulí pu petái
|