|
Τα παιδιά που ζούνε στο φεγγάρι
Και σχολειό πηγαίνουνε στη γη
Κουβαλάνε βάσανα και βάρη
Κι η ζωή τους έγινε πληγή
Τα παιδιά που γίνανε αστέρια
Όλη μέρα ψάχνουν για δουλειά
Στις πλατείες σαν τα περιστέρια
Δίχως όραμα χωρίς φωλιά
Πάνω από το σύνταγμα σύννεφα βαριά
Μια πονηρή γαλαζοπράσινη λαδιά
Αρρωστημένη και στημένη η βραδιά
Ως το πρωί.. θα έχουν γεράσει τα παιδιά
Τα παιδιά σε λίγο να το ξέρεις
Θα θυμώσουν και θα εκδικηθούν
Τα λυκόρνεα όπου και αν κρυφτούνε
Θα τα ψάξουνε και θα τα βρουν
Τα παιδιά αν κάνανε ένα κόμμα
Τα παιδιά αν μπαίνανε στη βουλή
Η καρδιά μου που σέρνεται στο χώμα
Θα πετούσε πάλι σαν πουλί
Εδώ τελειώνει η ψευτιά και η πονηριά
οι ποντικοί που ροκανίζαν τα τυριά
πράσινοι ήλιοι και πυρσοί γίναν κεριά
τον πρώτο λόγο έχουν τώρα τα παιδιά
πράσινη γη και πυρσοί γίνανε κεριά
το πρώτο λόγο τώρα έχουν τα παιδιά
|
Ta pediá pu zune sto fengári
Ke scholió pigenune sti gi
Kuvaláne vásana ke vári
Ki i zoí tus égine pligí
Ta pediá pu ginane astéria
Όli méra psáchnun gia duliá
Stis platies san ta peristéria
Díchos órama chorís foliá
Páno apó to síntagma sínnefa variá
Mia ponirí galazoprásini ladiá
Arrostiméni ke stiméni i vradiá
Os to pri.. tha échun gerási ta pediá
Ta pediá se lígo na to kséris
Tha thimósun ke tha ekdikithun
Ta likórnea ópu ke an kriftune
Tha ta psáksune ke tha ta vrun
Ta pediá an kánane éna kómma
Ta pediá an benane sti vulí
I kardiá mu pu sérnete sto chóma
Tha petuse páli san pulí
Edó telióni i pseftiá ke i poniriá
i pontiki pu rokanízan ta tiriá
prásini ílii ke pirsi ginan keriá
ton próto lógo échun tóra ta pediá
prásini gi ke pirsi ginane keriá
to próto lógo tóra échun ta pediá
|
