Δεν μιλάς δεν λες μια λέξη
πες μου τι σου έχω φταίξει
είσαι εδώ μα νιώθω ότι λείπεις
Ξαφνικά μου λες αντίο
που θα πας μέσα στο κρύο
πως πετάς χιλιάδες σ’ αγαπώ
Θα το μετανιώσεις και θα κλαις
θα με ψάχνεις με στα bar τα βράδια
πάνω στου κορμιού σου τα σημάδια
και στις αναμνήσεις απ’ το χτες
Θα το μετανιώσεις και θα κλαις
στα τραγούδια θα με ψάχνεις πάλι
λιώμα μέσα στου ποτού τη ζάλη
θα σε πνίγουν τύψεις και ενοχές
Δεν μιλάς δεν λες μια λέξη
η καρδιά μου πως ν’ αντέξει
τη φωτιά που κρύβεις με στο βλέμμα
Ξαφνικά μου λες θα φύγω
και με κόβεις λίγο λίγο
πως ξεχνάς για σένα ότι ζω
|
Den milás den les mia léksi
pes mu ti su écho fteksi
ise edó ma niótho óti lipis
Ksafniká mu les antío
pu tha pas mésa sto krío
pos petás chiliádes s’ agapó
Tha to metaniósis ke tha kles
tha me psáchnis me sta bar ta vrádia
páno stu kormiu su ta simádia
ke stis anamnísis ap’ to chtes
Tha to metaniósis ke tha kles
sta tragudia tha me psáchnis páli
lióma mésa stu potu ti záli
tha se pnígun típsis ke enochés
Den milás den les mia léksi
i kardiá mu pos n’ antéksi
ti fotiá pu krívis me sto vlémma
Ksafniká mu les tha fígo
ke me kóvis lígo lígo
pos ksechnás gia séna óti zo
|