|
Θέλω να πιω, να πιω πολύ,
να γίνω χάλια, να ξεχάσω,
αφού μου λες δε μ’ αγαπάς
κι όλο φοβάμαι μη σε χάσω,
είσαι ο ουρανός μου, ο παράδεισός μου
πίνω και μεθάω, πόσο σ’ αγαπάω.
Θέλω να πιω, να πιω πολύ,
να γίνω λιώμα, να πεθάνω,
αφού μου λες δε μ’ αγαπάς
τέτοια ζωή τι να την κάνω,
είσαι ο ουρανός μου, ο παράδεισός μου
πίνω και μεθάω, πόσο σ’ αγαπάω.
Μα θέλω να πιω, να πιω πολύ,
όποιος αγάπησε το ξέρει,
αν αγαπάς αληθινά
είσαι καμένος από χέρι,
μα είσαι ο ουρανός μου, ο παράδεισός μου
πίνω και μεθάω, πόσο σ’ αγαπάω.
Μα θέλω να πιω, να πιω πολύ,
να γίνω χάλια, να ξεχάσω.
|
Thélo na pio, na pio polí,
na gino chália, na ksecháso,
afu mu les de m’ agapás
ki ólo fováme mi se cháso,
ise o uranós mu, o parádisós mu
píno ke metháo, póso s’ agapáo.
Thélo na pio, na pio polí,
na gino lióma, na petháno,
afu mu les de m’ agapás
tétia zoí ti na tin káno,
ise o uranós mu, o parádisós mu
píno ke metháo, póso s’ agapáo.
Ma thélo na pio, na pio polí,
ópios agápise to kséri,
an agapás alithiná
ise kaménos apó chéri,
ma ise o uranós mu, o parádisós mu
píno ke metháo, póso s’ agapáo.
Ma thélo na pio, na pio polí,
na gino chália, na ksecháso.
|
