Με μας πως έγινε και φτάσαμε στο τέρμα
και μένει πάλι το παράπονο στο βλέμμα
Και μια ανάμνηση πικρή να μας πληγώνει
να μας θυμίζει την αγάπη που τελειώνει
Με μας πως έγινε και ήρθε νωρίς το βράδυ
και να που μείναμε της μοναξιάς οι σκλάβοι
Και εσύ καρδιά να ψάχνεις μες στην έρημο
με ποιο φεγγάρι έχουμε πανσέληνο
Με μας πως έγινε και αλλάξαμε πορεία
και μένει το όνειρο ξανά στην απορία
Και εσύ διστάζεις και δεν παίρνεις την ευθύνη
μήπως και σώσεις ό,τι έχει απομείνει
Με μας πως έγινε και ήρθε νωρίς το βράδυ
και να που μείναμε της μοναξιάς οι σκλάβοι
Και εσύ καρδιά να ψάχνεις μες στην έρημο
με ποιο φεγγάρι έχουμε πανσέληνο
|
Me mas pos égine ke ftásame sto térma
ke méni páli to parápono sto vlémma
Ke mia anámnisi pikrí na mas pligóni
na mas thimízi tin agápi pu telióni
Me mas pos égine ke írthe norís to vrádi
ke na pu miname tis monaksiás i sklávi
Ke esí kardiá na psáchnis mes stin érimo
me pio fengári échume pansélino
Me mas pos égine ke alláksame poria
ke méni to óniro ksaná stin aporía
Ke esí distázis ke den pernis tin efthíni
mípos ke sósis ó,ti échi apomini
Me mas pos égine ke írthe norís to vrádi
ke na pu miname tis monaksiás i sklávi
Ke esí kardiá na psáchnis mes stin érimo
me pio fengári échume pansélino
|