|
Ώρες ατέλειωτες τη θάλασσα κοιτάζεις
και τ’ άγρια κύματα να σκάνε στην ακτή.
Σαν του χειμώνα τα πουλιά χρώματα αλλάζεις
κι εγώ στους κύκλους των ματιών σου έχω κλειστεί.
Άλλος γυρεύει άγκυρα κι άλλος πανί,
ότι προσμέναμε δεν λέει να φανεί.
Η νύχτα μάγισσα γριά χαμογελάει,
νησιά κοράλλια μας πουλάει.
Ποιος άλλαξε του χρόνου τη ροή,
ποιος έλυσε της θάλασσας τα μάγια;
Μη μου αρνηθείς αυτή την εκδρομή,
κι ας είναι να γυρίσουμε ναυάγια.
Άλλος γυρεύει βάλσαμο κι άλλος πληγή,
ειν’ οι αλήθειες όσοι οι άνθρωποι στη γη.
Η νύχτα μάγισσα γριά χαμογελάει,
νησιά κοράλλια μας πουλάει.
|
Ώres atéliotes ti thálassa kitázis
ke t’ ágria kímata na skáne stin aktí.
San tu chimóna ta puliá chrómata allázis
ki egó stus kíklus ton matión su écho klisti.
Άllos girevi ágkira ki állos paní,
óti prosméname den léi na fani.
I níchta mágissa griá chamogelái,
nisiá korállia mas pulái.
Pios állakse tu chrónu ti roí,
pios élise tis thálassas ta mágia;
Mi mu arnithis aftí tin ekdromí,
ki as ine na girísume nafágia.
Άllos girevi válsamo ki állos pligí,
in’ i alíthies ósi i ánthropi sti gi.
I níchta mágissa griá chamogelái,
nisiá korállia mas pulái.
|
