Τα ‘χω με τον εαυτό μου
που στο ψέμα πίστεψα
που ενώ ήσουν τα πάντα
την ψυχή μου λήστεψα
Έχω κάνει τόσα λάθη
μα πολύ σ’ αγάπησα
κι αν μακριά σου έχω φύγει
την καρδιά μου άφησα
Κάθε βράδυ κουβεντιάζω
και με παίρνει το πρωί
να το ξέρεις σου φωνάζω
πως σ’ αγάπησε πολύ
το καλύτερο παιδί
Τα ‘χω με τον εαυτό μου
που εσένα έχασα
Μα να ξέρεις να θυμάσαι
ότι δεν σε ξέχασα
Έχω κάνει τόσα λάθη
μα πολύ σ’ αγάπησα
κι αν μακριά σου έχω φύγει
την καρδιά μου άφησα
Κάθε βράδυ κουβεντιάζω
και με παίρνει το πρωί
να το ξέρεις σου φωνάζω
πως σ’ αγάπησε πολύ
το καλύτερο παιδί
|
Ta ‘cho me ton eaftó mu
pu sto pséma pístepsa
pu enó ísun ta pánta
tin psichí mu lístepsa
Έcho káni tósa láthi
ma polí s’ agápisa
ki an makriá su écho fígi
tin kardiá mu áfisa
Káthe vrádi kuventiázo
ke me perni to pri
na to kséris su fonázo
pos s’ agápise polí
to kalítero pedí
Ta ‘cho me ton eaftó mu
pu eséna échasa
Ma na kséris na thimáse
óti den se kséchasa
Έcho káni tósa láthi
ma polí s’ agápisa
ki an makriá su écho fígi
tin kardiá mu áfisa
Káthe vrádi kuventiázo
ke me perni to pri
na to kséris su fonázo
pos s’ agápise polí
to kalítero pedí
|