Κομμάτιασε ο άνεμος τα τζάμια
και γέμισε το σπίτι γιασεμιά
διαλύθηκαν της πίκρας τα ντουμάνια
και λούστηκε στο φως η ερημιά.
Το κόλπο το κανόνισε η ψυχή σου
η μάγισσα που βλέπει τα σημάδια
και πριν σε κυριεύσουν τα σκοτάδια
ανάβει έναν Απρίλη στη βροχή σου.
Καθάρισε ο καιρός ανάμεσά μας
κι απ’ το παραθύρι το κενό
δεμένοι με τα δίδυμα φτερά μας
γυρέψαμε ξανά τον ουρανό.
|
Kommátiase o ánemos ta tzámia
ke gémise to spíti giasemiá
dialíthikan tis píkras ta ntumánia
ke lustike sto fos i erimiá.
To kólpo to kanónise i psichí su
i mágissa pu vlépi ta simádia
ke prin se kiriefsun ta skotádia
anávi énan Apríli sti vrochí su.
Kathárise o kerós anámesá mas
ki ap’ to parathíri to kenó
deméni me ta dídima fterá mas
girépsame ksaná ton uranó.
|