|
Χτύπησε τρεις κι εσύ μ’ αρνήθηκες
με μια καρδιά πώς να τ’ αντέξω
Γίναμε τρεις, απολογήθηκες
είπα `γιατί’ κι εσύ φοβήθηκες
Κι έφυγες, μη σε ικετέψω
χτύπαγε τρεις όταν μ’ αρνήθηκες
Να `χα του έρωτα το Μάννα
και λόγια πιο μεγάλα
απ’ όσα σου `χω πει
Να `ρθω εκεί στα όνειρά σου
στο γύρο της καρδιάς σου
εκεί να κινδυνέψω απ’ την αρχή
Τρεις κι ο θεός λες και με ξέχασε
κι η αντοχή μου είναι λίγη
Ήμουν φιλί που δε σου έφτασε
γίναμε τρεις κι ο κόσμος έσπασε
Και κάποιος έπρεπε να φύγει
πού ειν’ ο θεός, λες και με ξέχασε
Να `χα του έρωτα το Μάννα
και λόγια πιο μεγάλα
απ’ όσα σου `χω πει
Να `ρθω εκεί στα όνειρά σου
στο γύρο της καρδιάς σου
εκεί να κινδυνέψω απ’ την αρχή
|
Chtípise tris ki esí m’ arníthikes
me mia kardiá pós na t’ antékso
Giname tris, apologíthikes
ipa `giatí’ ki esí fovíthikes
Ki éfiges, mi se iketépso
chtípage tris ótan m’ arníthikes
Na `cha tu érota to Mánna
ke lógia pio megála
ap’ ósa su `cho pi
Na `rtho eki sta ónirá su
sto giro tis kardiás su
eki na kindinépso ap’ tin archí
Tris ki o theós les ke me kséchase
ki i antochí mu ine lígi
Ήmun filí pu de su éftase
giname tris ki o kósmos éspase
Ke kápios éprepe na fígi
pu in’ o theós, les ke me kséchase
Na `cha tu érota to Mánna
ke lógia pio megála
ap’ ósa su `cho pi
Na `rtho eki sta ónirá su
sto giro tis kardiás su
eki na kindinépso ap’ tin archí
|
