Μια ηλιαχτίδα μου φώτισε ξανά
τη γλυκιά χαμένη Παναγιά
μύρο της ζωής
κοντά μου γύρε, μην αργείς
για να μου πεις
το παλιό τραγούδι της ψυχής!
Τώρα θα γίνει ο καημός
ύμνος εσπερινός
σήμαντρο στην αστροφεγγιά
κι ο πόθος της καρδιάς
ψαλμός στην Παναγιά!
Σαν μαϊστράλι μου ζέστανες ξανά
την πικρή, φτωχή μου αγκαλιά
χάδι της ζωής
απόψε θέλω μια στιγμή
τα χερουβείμ
στο γλυκό μπολέρο της ψυχής.
Τώρα θα γίνει ο καημός
ύμνος εσπερινός
σήμαντρο στην αστροφεγγιά
κι ο πόθος της καρδιάς
ψαλμός στην Παναγιά!
|
Mia iliachtída mu fótise ksaná
ti glikiá chaméni Panagiá
míro tis zoís
kontá mu gire, min argis
gia na mu pis
to palió tragudi tis psichís!
Tóra tha gini o kaimós
ímnos esperinós
símantro stin astrofengiá
ki o póthos tis kardiás
psalmós stin Panagiá!
San maistráli mu zéstanes ksaná
tin pikrí, ftochí mu agkaliá
chádi tis zoís
apópse thélo mia stigmí
ta cheruvim
sto glikó boléro tis psichís.
Tóra tha gini o kaimós
ímnos esperinós
símantro stin astrofengiá
ki o póthos tis kardiás
psalmós stin Panagiá!
|