|
Είχα πιστέψει στα λόγια που ‘χες πει
κάθε σου λέξη για μένα ήταν γιορτή,
μα ήρθε η ώρα που όρκοι και φιλιά
πήρανε όλα φωτιά …
μάτια μου γλυκά, ήσουν τελικά
πίκρα και καημός, ψεύτης ουρανός,
μάτια μου γλυκά, δεν πιστεύω πια
ό, τι και να πεις, μη μ’ ακολουθείς …
Το ποτάμι δε γυρίζει πίσω
κι είν’ αργά για να σε συγχωρήσω,
ως το δάκρυ, φως μου, δε θ’ αφήσω να με ξαναπάς,
Το ποτάμι δε γυρίζει πίσω
κι είν’ αργά για να σε συγχωρήσω,
στον δικό σου κόσμο πώς να ζήσω έτσι που αγαπάς ;
Δε βγάζει η αγάπη μαζί σου πουθενά
έγινε αγκάθι και την καρδιά πονά
και μια νύχτα η ψεύτρα σου ματιά
έβαλε σ’ όλα φωτιά ..
|
Icha pistépsi sta lógia pu ‘ches pi
káthe su léksi gia ména ítan giortí,
ma írthe i óra pu órki ke filiá
pírane óla fotiá …
mátia mu gliká, ísun teliká
píkra ke kaimós, pseftis uranós,
mátia mu gliká, den pistevo pia
ó, ti ke na pis, mi m’ akoluthis …
To potámi de girízi píso
ki in’ argá gia na se sigchoríso,
os to dákri, fos mu, de th’ afíso na me ksanapás,
To potámi de girízi píso
ki in’ argá gia na se sigchoríso,
ston dikó su kósmo pós na zíso étsi pu agapás ;
De vgázi i agápi mazí su puthená
égine agkáthi ke tin kardiá poná
ke mia níchta i pseftra su matiá
évale s’ óla fotiá ..
|
