Τα μάτια κατακόκκινα βαμμένα
Ρωτάνε ανυπόμονα που `να σαι
Κι αφού αποφασίστηκε
Καλώς να πας μα να θυμάσαι
Ναυάγησα και έγινα καράβι βυθισμένο στα νερά σου
Ναυάγησα σου λέω δεν μπορώ να ζήσω μακριά σου
Ναυάγησα για σένα κι η δόλια περηφάνεια μου κυρτώνει
Σφίγγω την καρδιά μου μα η άτιμη ματώνει
Το χαστούκι της αγάπης με σκοτώνει
Η νύχτα ξημερώνει πάλι νύχτα
Μα κάνω τη δικιά μου προσευχή
Άγγελος να ‘ρθει να σου πει
Να ξαναρθείς εδώ γιατί
Ναυάγησα και έγινα καράβι βυθισμένο στα νερά σου
Ναυάγησα σου λέω δεν μπορώ να ζήσω μακριά σου
Ναυάγησα για σένα κι η δόλια περηφάνεια μου κυρτώνει
Σφίγγω την καρδιά μου μα η άτιμη ματώνει
Το χαστούκι της αγάπης με σκοτώνει
|
Ta mátia katakókkina vamména
Rotáne anipómona pu `na se
Ki afu apofasístike
Kalós na pas ma na thimáse
Nafágisa ke égina karávi vithisméno sta nerá su
Nafágisa su léo den boró na zíso makriá su
Nafágisa gia séna ki i dólia perifánia mu kirtóni
Sfíngo tin kardiá mu ma i átimi matóni
To chastuki tis agápis me skotóni
I níchta ksimeróni páli níchta
Ma káno ti dikiá mu prosefchí
Άngelos na ‘rthi na su pi
Na ksanarthis edó giatí
Nafágisa ke égina karávi vithisméno sta nerá su
Nafágisa su léo den boró na zíso makriá su
Nafágisa gia séna ki i dólia perifánia mu kirtóni
Sfíngo tin kardiá mu ma i átimi matóni
To chastuki tis agápis me skotóni
|