Φαντάσου να’ ναι νύχτα βροχή
να ξυπνάς μοναχή
και να βλέπεις παντού πράγματά του,
να κρυώνεις πολύ
να διψάς για φιλί
και να λες πως ακούς βήματά του.
Φαντάσου να τον έβλεπες πάλι μπροστά σου
να κρατάει τα χαμένα κλειδιά σου
να σου λέει: “Γεια χαρά”
και σαν πρώτη φορά
ν’ ανοίγει ξανά την καρδιά σου.
Φαντάσου να μετράς τους σφυγμούς
ν’ αλλάζεις σταθμούς
και ν’ ακούς μια φωνή που του μοιάζει
να θυμίζει απαλό
τραγουδάκι μελό
και να λες το ρεφραίν σου ταιριάζει.
|
Fantásu na’ ne níchta vrochí
na ksipnás monachí
ke na vlépis pantu prágmatá tu,
na kriónis polí
na dipsás gia filí
ke na les pos akus vímatá tu.
Fantásu na ton évlepes páli brostá su
na kratái ta chaména klidiá su
na su léi: “Gia chará”
ke san próti forá
n’ anigi ksaná tin kardiá su.
Fantásu na metrás tus sfigmus
n’ allázis stathmus
ke n’ akus mia foní pu tu miázi
na thimízi apaló
tragudáki meló
ke na les to refren su teriázi.
|