Όλες οι αγάπες είναι μία σύμπτωση
κι εγώ σ’ άφησα να φύγεις, λάθος κίνηση,
δίστασα να σου μιλήσω,
όμως πώς να φέρω πίσω τη στιγμή.
Τώρα ποιο κορμί φυλαχτό κρατάς,
γίνεται χαλί για να το πατάς,
καίγομαι γιατί, τραίνο που περνά
δε θα ξαναρθεί ποτέ ξανά.
Δε θα μου το συγχωρήσω που σε έχασα
και την τυχερή μου μέρα την προσπέρασα,
έφτανα και να σ’ αγγίξω,
μα ποτέ η ιστορία πίσω δε γυρνά.
Τώρα ποιο κορμί φυλαχτό κρατάς,
γίνεται χαλί για να το πατάς,
καίγομαι γιατί, τραίνο που περνά
δε θα ξαναρθεί ποτέ ξανά.
|
Όles i agápes ine mía síbtosi
ki egó s’ áfisa na fígis, láthos kínisi,
dístasa na su milíso,
ómos pós na féro píso ti stigmí.
Tóra pio kormí filachtó kratás,
ginete chalí gia na to patás,
kegome giatí, treno pu perná
de tha ksanarthi poté ksaná.
De tha mu to sigchoríso pu se échasa
ke tin ticherí mu méra tin prospérasa,
éftana ke na s’ angikso,
ma poté i istoría píso de girná.
Tóra pio kormí filachtó kratás,
ginete chalí gia na to patás,
kegome giatí, treno pu perná
de tha ksanarthi poté ksaná.
|