Τις νύχτες που μονάχη περιμένω,
νιώθω η απουσία σου να με παγώνει.
Ούτε που ξέρω τι αρχίζει τι τελειώνει
απόψε νιώθω το μυαλό μου ραγισμένο.
Ώρα μηδέν για την αγάπη
ώρα μηδέν κι όλα σιωπή,
ώρα μηδέν για την αγάπη
ώρα μηδέν κι ούτε φωνή.
Τις νύχτες που ο φόβος με παιδεύει,
μέσα στην απομόνωση πώς ν’ αντιδράσω
μα εγώ δε θέλω τη φωνή σου να ξεχάσω
και πάλι η σκέψη μου σε σένα ταξιδεύει.
Ώρα μηδέν για την αγάπη
ώρα μηδέν κι όλα σιωπή,
ώρα μηδέν για την αγάπη
ώρα μηδέν κι ούτε φωνή.
|
Tis níchtes pu monáchi periméno,
niótho i apusía su na me pagóni.
Oíte pu kséro ti archízi ti telióni
apópse niótho to mialó mu ragisméno.
Ώra midén gia tin agápi
óra midén ki óla siopí,
óra midén gia tin agápi
óra midén ki ute foní.
Tis níchtes pu o fóvos me pedevi,
mésa stin apomónosi pós n’ antidráso
ma egó de thélo ti foní su na ksecháso
ke páli i sképsi mu se séna taksidevi.
Ώra midén gia tin agápi
óra midén ki óla siopí,
óra midén gia tin agápi
óra midén ki ute foní.
|