Είμαι άνθρωπος και σε καταλαβαίνω,
σε κουράσαν τα δικά μου τα φιλιά,
και το βλέπω πως μ’ αισθάνεσαι σαν ξένο
και το νιώθω πως θα πας σ’ άλλη αγκαλιά.
Ζήσε μ’ αυτόν που θέλεις τώρα, ζήσε
και την δική μου αγάπη σβήσε
με το στερνό σου το φιλί,
ζήσε όπως σ’ αρέσει τώρα, ζήσε,
για μένα ήσουν και θα είσαι
μία ολόκληρη ζωή.
Είμαι άνθρωπος και δε θα σε μισήσω,
είσαι ελεύθερη αν θες να μ’ αρνηθείς,
μα την πόρτα του σπιτιού μου δε θα κλείσω
γιατί κάποτε μπορεί να ξαναρθείς.
Ζήσε μ’ αυτόν που θέλεις τώρα, ζήσε
και την δική μου αγάπη σβήσε
με το στερνό σου το φιλί,
ζήσε όπως σ’ αρέσει τώρα, ζήσε,
για μένα ήσουν και θα είσαι
μία ολόκληρη ζωή.
|
Ime ánthropos ke se katalaveno,
se kurásan ta diká mu ta filiá,
ke to vlépo pos m’ esthánese san kséno
ke to niótho pos tha pas s’ álli agkaliá.
Zíse m’ aftón pu thélis tóra, zíse
ke tin dikí mu agápi svíse
me to sternó su to filí,
zíse ópos s’ arési tóra, zíse,
gia ména ísun ke tha ise
mía olókliri zoí.
Ime ánthropos ke de tha se misíso,
ise eleftheri an thes na m’ arnithis,
ma tin pórta tu spitiu mu de tha kliso
giatí kápote bori na ksanarthis.
Zíse m’ aftón pu thélis tóra, zíse
ke tin dikí mu agápi svíse
me to sternó su to filí,
zíse ópos s’ arési tóra, zíse,
gia ména ísun ke tha ise
mía olókliri zoí.
|