Με τα μάτια μου ανοιχτά,
με καρδιά που λαχταρά
τη ζωή μου όλη ξόδεψα να βρω
ό, τι ψάχνει μια ψυχή
με μια άλλη λογική,
μια εικόνα μέσα κι έξω μαγική.
Ζω κι ό,τι μου δοθεί είναι δώρο,
ζω για να σ’ το χρωστάω.
Και ζω όσο ζεις στον ίδιο χώρο,
ζω για να σ’ αγαπάω.
Φως για να φανείς,
στην καρδιά μου μπήκε φως
και δεν ξέρω αν ονειρεύτηκα και πώς.
Πήρε χρώμα η διαδρομή,
είδα μέσα απ’ τα χτιστά
κι ευχαρίστησα του κόσμου τα χρηστά.
Ζω κι η ζωή μου μοιάζει δώρο,
ζω για να σ’ το χρωστάω.
Και ζω όσο ζεις στον ίδιο χώρο,
ζω για να σ’ αγαπάω.
Ζω κι ό,τι μου δοθεί είναι δώρο,
ζω για να σ’ το χρωστάω.
Και ζω όσο υπάρχεις μες στο χώρο.
Ζω, θεέ μου, σ’ αγαπάω.
|
Me ta mátia mu anichtá,
me kardiá pu lachtará
ti zoí mu óli ksódepsa na vro
ó, ti psáchni mia psichí
me mia álli logikí,
mia ikóna mésa ki ékso magikí.
Zo ki ó,ti mu dothi ine dóro,
zo gia na s’ to chrostáo.
Ke zo óso zis ston ídio chóro,
zo gia na s’ agapáo.
Fos gia na fanis,
stin kardiá mu bíke fos
ke den kséro an onireftika ke pós.
Píre chróma i diadromí,
ida mésa ap’ ta chtistá
ki efcharístisa tu kósmu ta christá.
Zo ki i zoí mu miázi dóro,
zo gia na s’ to chrostáo.
Ke zo óso zis ston ídio chóro,
zo gia na s’ agapáo.
Zo ki ó,ti mu dothi ine dóro,
zo gia na s’ to chrostáo.
Ke zo óso ipárchis mes sto chóro.
Zo, theé mu, s’ agapáo.
|