|
Να καρτερείς μιαν ελπίδα
Ένα μαντάτο πέρα από τα βουνά
Να καρτερείς την βροχή την άνοιξη
Το θέρισμα τον τρύγο
Ένα γράμμα από μακριά να καρτερείς
Μην καρτερείς απ’ τους μεγάλους
Όσο κι αν κλαίς
Μην καρτερείς για δεν ακούν
Δεν σου χαμογελάν
Μη χαμογελάς σε πατάν
Συ μη σωπαίνεις σε πατάν
Συ μη σωπαίνεις
Να καρτερείς
Και να ‘σαι έτοιμος να συναντηθείτε
Το σταυρό κράτατον σφιχτά
Μέτρα, σκέψου, ζύγισε
Πρόσεξε τα λόγια τα παχιά
Κοίτα πίσω στα παλιά
Για να μην κλάψεις πάλι καρτερώντας
Για να μην κλάψεις πάλι καρτερώντας
Να καρτερείς και να ‘σαι έτοιμος.
|
Na karteris mian elpída
Έna mantáto péra apó ta vuná
Na karteris tin vrochí tin ániksi
To thérisma ton trígo
Έna grámma apó makriá na karteris
Min karteris ap’ tus megálus
Όso ki an kles
Min karteris gia den akun
Den su chamogelán
Mi chamogelás se patán
Si mi sopenis se patán
Si mi sopenis
Na karteris
Ke na ‘se étimos na sinantithite
To stavró krátaton sfichtá
Métra, sképsu, zígise
Prósekse ta lógia ta pachiá
Kita píso sta paliá
Gia na min klápsis páli karteróntas
Gia na min klápsis páli karteróntas
Na karteris ke na ‘se étimos.
|
