|
Μέσα μου τόση ερημιά
του κόσμου η σιωπή
Φτάνεις εσύ ως εδώ
μα κάνεις στροφή
Κι όλο μονάχη μιλώ
συνήθεια παλιά
Λόγια που λείπουν ζητώ
και μια αγκαλιά
Μέσα απ’ τ’ ανείπωτα
μέσα απ’ το τίποτα
κάτι ζητώ να συμβεί
Κάτι παράλογο, κάτι ανάλογο
με ό,τι έχω αισθανθεί
Να συμβεί, μια φορά
η αγάπη να σμίξει βουνά
Να συμβεί, μια φορά
ένα θαύμα αντί συμφορά
Να συμβεί, να σε δω
πιο πολλά θέλω απ’ όσα μπορώ
Να συμβεί, να σε δω
και απόψε μαζί σου να ζω
Τι μας χωρίζει εμάς
και δε μου μιλάς
Πως με ξεχνάς απορώ
κι εγώ δεν μπορώ
Ίσως αλλάξει ο τροχός
κι αλλάξεις κι εσύ
Δεν ξέρει φως μου κάνεις
το τι θα συμβεί
|
Mésa mu tósi erimiá
tu kósmu i siopí
Ftánis esí os edó
ma kánis strofí
Ki ólo monáchi miló
siníthia paliá
Lógia pu lipun zitó
ke mia agkaliá
Mésa ap’ t’ anipota
mésa ap’ to típota
káti zitó na simvi
Káti parálogo, káti análogo
me ó,ti écho esthanthi
Na simvi, mia forá
i agápi na smíksi vuná
Na simvi, mia forá
éna thafma antí simforá
Na simvi, na se do
pio pollá thélo ap’ ósa boró
Na simvi, na se do
ke apópse mazí su na zo
Ti mas chorízi emás
ke de mu milás
Pos me ksechnás aporó
ki egó den boró
Ίsos alláksi o trochós
ki alláksis ki esí
Den kséri fos mu kánis
to ti tha simvi
|
