|
Ό,τι είχα ήτανε δικό της,
ό,τι είχα ήτανε γι’ αυτή,
μα, το πείσμα κι ο εγωισμός της,
όλα τα γκρέμισαν σε μια στιγμή,
σε μια στιγμή.
Και νιώθω μέσα μου ατέλειωτο θυμό
μ’ αυτό τον ξέφρενο εγωισμό,
και νιώθω μέσα μου, να πνίγομαι, να λιώνω
για μιαν αγάπη, που μου δίνει
μόνο πόνο, μόνο πόνο.
Κάθε ώρα ήμουνα κοντά της,
δεν την πίκρανα ούτε μια φορά,
προδομένα είναι τα φιλιά της,
τώρα που κοιμάται σε ξένη αγκαλιά,
σε ξένη αγκαλιά.
Και νιώθω μέσα μου ατέλειωτο θυμό
μ’ αυτό τον ξέφρενο εγωισμό,
και νιώθω μέσα μου, να πνίγομαι, να λιώνω
για μιαν αγάπη, που μού δίνει
μόνο πόνο, μόνο πόνο
|
Ό,ti icha ítane dikó tis,
ó,ti icha ítane gi’ aftí,
ma, to pisma ki o egismós tis,
óla ta gkrémisan se mia stigmí,
se mia stigmí.
Ke niótho mésa mu atélioto thimó
m’ aftó ton kséfreno egismó,
ke niótho mésa mu, na pnígome, na lióno
gia mian agápi, pu mu díni
móno póno, móno póno.
Káthe óra ímuna kontá tis,
den tin píkrana ute mia forá,
prodoména ine ta filiá tis,
tóra pu kimáte se kséni agkaliá,
se kséni agkaliá.
Ke niótho mésa mu atélioto thimó
m’ aftó ton kséfreno egismó,
ke niótho mésa mu, na pnígome, na lióno
gia mian agápi, pu mu díni
móno póno, móno póno
|
