Σου στέλνω δυο παράπονα
γραμμένα σε κασέτα,
προτού μ’ αφήσεις άπονα
τα λόγια μου άκουσέ τα,
να μάθεις πόσο σ’ αγαπώ
με κάθε λεπτομέρεια,
ζηλεύω που σ’ αγγίζουνε
τις νύχτες ξένα χέρια.
Πώς το μπόρεσε η καρδιά σου
να με σβήσει μ’ ένα γεια σου,
και τα χείλη σου τα δύο
να μου πουν πικρό αντίο, αχ.
Σου στέλνω δυο παράπονα
υπ’ όψιν να τα λάβεις
και μια καρδιά που σε πονά
να τηνε καταλάβεις,
κι εμένα που ζαλίζομαι
μ’ ένα γλυκό σου χάδι,
απόψε τα ματάκια σου
με βάλανε σημάδι.
Πώς το μπόρεσε η καρδιά σου
να με σβήσει μ’ ένα γεια σου,
και τα χείλη σου τα δύο
να μου πουν πικρό αντίο, αχ.
Σου στέλνω δυο παράπονα.
|
Su stélno dio parápona
gramména se kaséta,
protu m’ afísis ápona
ta lógia mu ákusé ta,
na máthis póso s’ agapó
me káthe leptoméria,
zilevo pu s’ angizune
tis níchtes kséna chéria.
Pós to bórese i kardiá su
na me svísi m’ éna gia su,
ke ta chili su ta dío
na mu pun pikró antío, ach.
Su stélno dio parápona
ip’ ópsin na ta lávis
ke mia kardiá pu se poná
na tine katalávis,
ki eména pu zalízome
m’ éna glikó su chádi,
apópse ta matákia su
me válane simádi.
Pós to bórese i kardiá su
na me svísi m’ éna gia su,
ke ta chili su ta dío
na mu pun pikró antío, ach.
Su stélno dio parápona.
|