Το καράβι π’ αγαπούσες να βουλιάζει μην κοιτάς,
αν ταξίδι λαχταρούσες, μέσα μπες να πας,
μες στην κάπνα, μες στη σκόνη, χωριστήκαμε ξανά,
γέμισα τον κόσμο μόνη για το πουθενά.
Στην Ελλάδα με νταλγκάδες πάμε για το δυο χιλιάδες,
μας πουλάν κι οι μπαλκονάδες όραμα φελλό,
στον ταμπλά με τα κουλούρια, κάντε ρεμπεσκιέδες γιούργια,
μα η ανάσταση περνάει πρώτα απ’ το μυαλό.
Ή στραβός είν’ ο γιαλός μας ή πηγαίνουμε στραβά,
και σκουριάζει τ’ όνειρό μας σε θολά νερά,
το καράβι, Παναγιά μου, θα σωθεί δε θα σωθεί,
αχ Ελλάδα, έρωτά μου, σ’ έχω χρεωθεί.
Στην Ελλάδα με νταλγκάδες πάμε για το δυο χιλιάδες,
μας πουλάν κι οι μπαλκονάδες όραμα φελλό,
στον ταμπλά με τα κουλούρια, κάντε ρεμπεσκιέδες γιούργια,
μα η ανάσταση περνάει πρώτα απ’ το μυαλό.
Στην Ελλάδα με νταλγκάδες πάμε για το δυο χιλιάδες,
μας πουλάν κι οι μπαλκονάδες όραμα φελλό,
στον ταμπλά με τα κουλούρια, κάντε ρεμπεσκιέδες γιούργια,
τα ναυτάκια τα καινούργια θα `βγουν στο γιαλό.
|
To karávi p’ agapuses na vuliázi min kitás,
an taksídi lachtaruses, mésa bes na pas,
mes stin kápna, mes sti skóni, choristíkame ksaná,
gémisa ton kósmo móni gia to puthená.
Stin Elláda me ntalgkádes páme gia to dio chiliádes,
mas pulán ki i balkonádes órama felló,
ston tablá me ta kuluria, kánte rebeskiédes giurgia,
ma i anástasi pernái próta ap’ to mialó.
Ή stravós in’ o gialós mas í pigenume stravá,
ke skuriázi t’ óniró mas se tholá nerá,
to karávi, Panagiá mu, tha sothi de tha sothi,
ach Elláda, érotá mu, s’ écho chreothi.
Stin Elláda me ntalgkádes páme gia to dio chiliádes,
mas pulán ki i balkonádes órama felló,
ston tablá me ta kuluria, kánte rebeskiédes giurgia,
ma i anástasi pernái próta ap’ to mialó.
Stin Elláda me ntalgkádes páme gia to dio chiliádes,
mas pulán ki i balkonádes órama felló,
ston tablá me ta kuluria, kánte rebeskiédes giurgia,
ta naftákia ta kenurgia tha `vgun sto gialó.
|