|
Τα πλούτη δεν τα ζήλεψα
να ζω στην αγωνία
αυτά δε φέρνουν στην ζωή
πάντα την ευτυχία
Μου φτάνει ένα δωμάτιο
κι ας είναι φτωχικό
σ’ αυτό να ζήσω ήσυχος
μ’ αυτή που αγαπώ
Τότε θα νιώσω τη χαρά
και την στοργή κοντά μου
και θα `μαι ο πιο πλούσιος
στην φτωχοκάμαρά μου
Μου φτάνει ένα δωμάτιο
κι ας είναι φτωχικό
σ’ αυτό να ζήσω ήσυχος
μ’ αυτή που αγαπώ
Τι να τα κάνω τα λεφτά
μπροστά σε σένα φως μου
όταν σε νιώθω πλάι μου
ο κόσμος είναι δικός μου
Μου φτάνει ένα δωμάτιο
κι ας είναι φτωχικό
σ’ αυτό να ζήσω ήσυχος
μ’ αυτή που αγαπώ
|
Ta pluti den ta zílepsa
na zo stin agonía
aftá de férnun stin zoí
pánta tin eftichía
Mu ftáni éna domátio
ki as ine ftochikó
s’ aftó na zíso ísichos
m’ aftí pu agapó
Tóte tha nióso ti chará
ke tin storgí kontá mu
ke tha `me o pio plusios
stin ftochokámará mu
Mu ftáni éna domátio
ki as ine ftochikó
s’ aftó na zíso ísichos
m’ aftí pu agapó
Ti na ta káno ta leftá
brostá se séna fos mu
ótan se niótho plái mu
o kósmos ine dikós mu
Mu ftáni éna domátio
ki as ine ftochikó
s’ aftó na zíso ísichos
m’ aftí pu agapó
|
