Πως θα κοιτάξω πέρα απ’ τα σύνορα,
τα σύνορα που έβαλε το σύστημα για να ‘ναι ακραίο.
Στην εποχή μου όλα εύκολα κι εφήμερα
κι η ιστορία της ζωής μου τίποτα το σπουδαίο.
Μα πως μπορώ να κάνω τη συνήθεια πάθος
ξέρω ποιο είναι το σωστό κι όμως κάνω το λάθος.
Δεν μπορώ να σε δω γιατί τα τζάμια θολώνουν
κι όλα γύρω μου τελειώνουν.
Βαρέθηκα τα πρέπει και τα όχι,
τα πρέπει που έβαλε η αγάπη σου για να ‘χει εξουσία.
Να παίζεις πάντα το ρόλο του φωτεινού παντογνώστη
και στη ανθρώπινη υπόσταση μου να μη δίνεις αξία.
Μα πως μπορώ να κάνω τη συνήθεια πάθος
ξέρω ποιο είναι το σωστό κι όμως κάνω το λάθος.
Δεν μπορώ να σε δω γιατί τα τζάμια θολώνουν
κι όλα γύρω μου τελειώνουν.
|
Pos tha kitákso péra ap’ ta sínora,
ta sínora pu évale to sístima gia na ‘ne akreo.
Stin epochí mu óla efkola ki efímera
ki i istoría tis zoís mu típota to spudeo.
Ma pos boró na káno ti siníthia páthos
kséro pio ine to sostó ki ómos káno to láthos.
Den boró na se do giatí ta tzámia tholónun
ki óla giro mu teliónun.
Oaréthika ta prépi ke ta óchi,
ta prépi pu évale i agápi su gia na ‘chi eksusía.
Na pezis pánta to rólo tu fotinu pantognósti
ke sti anthrópini ipóstasi mu na mi dínis aksía.
Ma pos boró na káno ti siníthia páthos
kséro pio ine to sostó ki ómos káno to láthos.
Den boró na se do giatí ta tzámia tholónun
ki óla giro mu teliónun.
|