Μια κοπελιά απ’ την Πάτμο
Μικρή κι αρχόντισσα
Την είδα στ’ όνειρό μου
Και την ερώτησα
Χρυσή βαρκούλα αν είδε
Μ’ ένα λευκό πανί
Να σκίζει το νεράκι
Για την Ανατολή
Μου ‘πε πως δεν περνούνε
Χρυσές βαρκούλες πια
Αργά τις νύχτες μόνο
Παλεύουν στ’ ανοιχτά
Με τ’ άγριο το κύμα
Τα σκοτεινά νερά
Νιογέννητα καράβια
Του ταξιδιού πουλιά
Και πριν φανεί ο ήλιος
Και πριν να βγει το φως
Ακούγονται τραγούδια
Κι ένας γλυκός αχός
Πριν να φανεί ο ήλιος
Και πριν να βγει το φως
|
Mia kopeliá ap’ tin Pátmo
Mikrí ki archóntissa
Tin ida st’ óniró mu
Ke tin erótisa
Chrisí varkula an ide
M’ éna lefkó paní
Na skízi to neráki
Gia tin Anatolí
Mu ‘pe pos den pernune
Chrisés varkules pia
Argá tis níchtes móno
Palevun st’ anichtá
Me t’ ágrio to kíma
Ta skotiná nerá
Niogénnita karávia
Tu taksidiu puliá
Ke prin fani o ílios
Ke prin na vgi to fos
Akugonte tragudia
Ki énas glikós achós
Prin na fani o ílios
Ke prin na vgi to fos
|