|
Τώρα που το ‘χεις δίπορτο
και πας και σ’ άλλη πόρτα,
δεν με προσέχεις άλλο πια,
δεν μ’ αγαπάς σαν πρώτα,
αχ, δεν μ’ αγαπάς σαν πρώτα.
Εγώ σου το ‘πα ξάστερα
πως αν στραβοπατήσεις
θα γίνουμ’ από δυο χωριά
κι ας με περιφρονήσεις,
αχ, κι ας με περιφρονήσεις.
Τέτοια ζωή που άρχισες
πρέπει να καταλήξεις,
ρεζέρβα εγώ δε γίνουμαι,
το δίπορτο ν’ αφήσεις,
αχ, το δίπορτο ν’ αφήσεις.
|
Tóra pu to ‘chis díporto
ke pas ke s’ álli pórta,
den me proséchis állo pia,
den m’ agapás san próta,
ach, den m’ agapás san próta.
Egó su to ‘pa ksástera
pos an stravopatísis
tha ginum’ apó dio choriá
ki as me perifronísis,
ach, ki as me perifronísis.
Tétia zoí pu árchises
prépi na katalíksis,
rezérva egó de ginume,
to díporto n’ afísis,
ach, to díporto n’ afísis.
|
