Θάλασσα βαθιά
μες στα μάτια σου χαϊδεύω
κύματα φιλιά
στο κορμί σου ταξιδεύω
Θάλασσα πικρή
μας χωρίζει και πονάω
κι άλλη Κυριακή
με τη σκέψη σου περνάω
σε ζητάω
Έλα να με πάρεις φως μου
γίνε μια φορά δικός μου
μες τις γειτονιές του κόσμου
να σε ξαναβρώ
Έλα να μου πεις συγνώμη
που δεν ένιωσες ακόμη
Πόσα βράδια μένω μόνη
Πόσο σ’αγαπώ
Νύχτωσε νωρίς
άναψαν της γης τ’αστέρια
πες μου να χαρείς
πώς μπορείς σε ξένα χέρια
Νύχτωσε ξανά
κι άρχισε ο Θεός να βρέχει
Μάτια μου γλυκά
Η καρδιά μου δεν αντέχει
να μη σ’έχει
Έλα να με παρεις φως μου..
|
Thálassa vathiá
mes sta mátia su chaidevo
kímata filiá
sto kormí su taksidevo
Thálassa pikrí
mas chorízi ke ponáo
ki álli Kiriakí
me ti sképsi su pernáo
se zitáo
Έla na me páris fos mu
gine mia forá dikós mu
mes tis gitoniés tu kósmu
na se ksanavró
Έla na mu pis signómi
pu den énioses akómi
Pósa vrádia méno móni
Póso s’agapó
Níchtose norís
ánapsan tis gis t’astéria
pes mu na charis
pós boris se kséna chéria
Níchtose ksaná
ki árchise o Theós na vréchi
Mátia mu gliká
I kardiá mu den antéchi
na mi s’échi
Έla na me paris fos mu..
|