Απόψε από νωρίς κοιμήθηκε η πόλη
τα φώτα όλα σβηστά κι ερημωμένοι δρόμοι
και ψάχνω να σε βρω πριν σβήσει το φεγγάρι
πριν βγει ο αυγερινός και μακριά σε πάρει
Στη ζωή μου στην αυλή μου νυχτολούλουδο
που μου ζωντανεύεις μόνο κάθε σούρουπο
σαν παραμυθιού κατάρα η αγάπη μας
πάντα στα μισά του μένει το φεγγάρι μας
Στη νύχτα αναζητώ κάτι να μας λυτρώσει
πριν έρθει το πρωί και τ’ όνειρο τελειώσει
Στη ζωή μου στην αυλή μου νυχτολούλουδο
που μου ζωντανεύεις μόνο κάθε σούρουπο
σαν παραμυθιού κατάρα η αγάπη μας
πάντα στα μισά του μένει το φεγγάρι μας
|
Apópse apó norís kimíthike i póli
ta fóta óla svistá ki erimoméni drómi
ke psáchno na se vro prin svísi to fengári
prin vgi o avgerinós ke makriá se pári
Sti zoí mu stin avlí mu nichtoluludo
pu mu zontanevis móno káthe surupo
san paramithiu katára i agápi mas
pánta sta misá tu méni to fengári mas
Sti níchta anazitó káti na mas litrósi
prin érthi to pri ke t’ óniro teliósi
Sti zoí mu stin avlí mu nichtoluludo
pu mu zontanevis móno káthe surupo
san paramithiu katára i agápi mas
pánta sta misá tu méni to fengári mas
|