Μπαίνω στ’ αμάξι μου και βάζω μπρός
Πατώ το γκάζι και γίνομαι καπνός
Κι όλο θυμάμαι αυτά που μου είπες
Πώς θέλεις άλλο εσύ και άλλο εγώ
Κι υπάρχει χάσμα αγεφύρωτο ανάμεσα μας
Μα δεν πειράζει
Γιατί εμείς
Mπορεί καθόλου να μη μοιάζουμε
Mα εγώ πιστέυω πώς ταιριάζουμε
Αφού όλοι λένε τα ετερώνυμα
Πώς έλκονται πολύ
Mπορεί καθόλου να μη μοιάζουμε
Mα εγώ πιστέυω πώς ταιριάζουμε
Πάψε επιτέλους να το σκέφτεσαι και δώσ’ μου ένα φιλί
Σχέδον ποτέ δε συμφώνουμε εμείς
Δεν βρίσκουμε σημείο επαφής
Μα δεν πειράζει, μα δεν πειράζει
Είμαστε τόσο διαφορετικοί
καλά παιδιά μα ασυμβίβαστοι
Μα δεν πειράζει, μα δεν πειράζει
Γιατί εμείς
Μπορεί καθόλου να μη μοιάζουμε…
|
Beno st’ amáksi mu ke vázo brós
Pató to gkázi ke ginome kapnós
Ki ólo thimáme aftá pu mu ipes
Pós thélis állo esí ke állo egó
Ki ipárchi chásma agefíroto anámesa mas
Ma den pirázi
Giatí emis
Bori kathólu na mi miázume
Ma egó pistéio pós teriázume
Afu óli léne ta eterónima
Pós élkonte polí
Bori kathólu na mi miázume
Ma egó pistéio pós teriázume
Pápse epitélus na to skéftese ke dós’ mu éna filí
Schédon poté de simfónume emis
Den vrískume simio epafís
Ma den pirázi, ma den pirázi
Imaste tóso diaforetiki
kalá pediá ma asimvívasti
Ma den pirázi, ma den pirázi
Giatí emis
Bori kathólu na mi miázume…
|