|
Βγήκα στη ζωή από μόνη μου
αγάπη τράβα μου λίγο την κουρτίνα
θέλω να δω πού πάει το περιβόλι μου
πού να τελειώνει ετούτη η βιτρίνα
Τι υπάρχει παραπέρα δεν απάντησε κανείς
πες μου πως να τραγουδήσω το τοπίο της σιωπής
τι υπάρχει στην ψυχή σου δεν απάντησε κανείς
πες μου πως να ζωγραφίσω ηχοχρώματα ψυχής
Βγήκα στη ζωή από σύμπτωση
αγάπη κρύψε του πόνου τη ρυτίδα
κάτι πικρό ταιριάζει στην περίπτωση
τα ασημόχαρτα καλύψαν την παγίδα
Τι υπάρχει παραπέρα δεν απάντησε κανείς
πες μου πως να τραγουδήσω το τοπίο της σιωπής
τι υπάρχει στην ψυχή σου δεν απάντησε κανείς
πες μου πως να ζωγραφίσω ηχοχρώματα ψυχής
|
Ogíka sti zoí apó móni mu
agápi tráva mu lígo tin kurtína
thélo na do pu pái to perivóli mu
pu na telióni etuti i vitrína
Ti ipárchi parapéra den apántise kanis
pes mu pos na tragudíso to topío tis siopís
ti ipárchi stin psichí su den apántise kanis
pes mu pos na zografíso ichochrómata psichís
Ogíka sti zoí apó síbtosi
agápi krípse tu pónu ti ritída
káti pikró teriázi stin períptosi
ta asimócharta kalípsan tin pagida
Ti ipárchi parapéra den apántise kanis
pes mu pos na tragudíso to topío tis siopís
ti ipárchi stin psichí su den apántise kanis
pes mu pos na zografíso ichochrómata psichís
|
